Panahon na nag-isa Ka
1
|
Panahon na nag-isa Ka! Anong karimlan nga! Ang bugtong na Anak ng Diyos Para sa tao’y namatay Nakapanlupaypay, Poon ng glorya ’pinako, Poon ng buhay nagdugo! |
2
|
Buhay at kamatayan Niya, Sadyang mahimala. Ito’y sentro, walang hanggan, Mga mata Siya’y titingnan. Siya nga’y papurihan! Poon, krus na Iyong pinasan, Aking kapakinabangan. |
3
|
Nang tumingala sa krus Mo, Puso ko’y nahipo; Kamatayan sa kalbaryo Nahayag ang pag-ibig Mo Anong dusa sa Iyo! Puso’y durog sa Iyong sabi: “Eli lama sabachthani.” |
4
|
Dapat nga’y mamatay kami Amin din ang ganti Nguni’t Bugtong na Anak Niya Pinasan sala’t nagdusa, Katwiran nanghusga. Napako ngang kasama Ka, Namatay ngang kasama Ka. |
5
|
Kasama kaming nabuhay, Nabuhay sa patay; Ulo Ka’t kami’y Katawan, Sa Diyos tayo ay kabilang, Pala Niya’y nakamtan. Kami noo’y nasa sumpa, Ngayon tawag “Abba Ama“. |
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?