Purihin Ka sa Iyong awa

1
Purihin Ka sa Iyong awa,
Kay lalim, kay dakila
Sa ’ming kabigua’t hina,
Habag Mo ay sagana.
Awa Mo’y nagtaas sa ’min,
Dapat Ka ngang sambahin.
2
Mangha kami sa Iyong awa,
Ang abot ay kay haba!
Sa aming makasalanan,
Habag Mo’y tumatangan.
Anong makapaghiwalay
Sa habag Mong ’binigay?
3
O salamat sa Iyong awa,
Kay yaman, kay sagana;
Sa awang may katubusan,
Kami’y naalagaan.
Anong pag-ibig matamo
Kung di nga sa awa Mo?
4
Iyong habag may inspirasyon,
Matamis, mahinahon!
Sa Iyong habag natugunan,
Lahat naming kailangan.
Kalubusan ng Iyong awa,
Aming minahalaga.
5
Tinatamasa Iyong awa,
Laging bago’t sariwa
Gaya’y hamog sa pagdating
Bawa’t umaga sa ’min.
Purihin Ka sa Iyong awa,
Nakapananariwa!
6
Di mapatid ang papuri,
Sa awang namalagi.
Iyong biyaya’t pag-alaga,
Awa Mo’y nagtalaga.
Kailanma’y di mapahiya,
Sa ma’asahang awa!