Kay l’walhati, kay liwanag
Kay l’walhati, kay liwanag
|
1
|
Kay l’walhati, kay liwanag, Bagong Herusalem banal; Tahanan ng Diyos at tao, Nobyang dalisay ni Kristo. |
|
2
|
Luma’t Bagong Tipang banal, Siyang bumubuo sa lunsod; Tinayong tagapagmana, Diyos sa kanila’y tumira. |
|
3
|
Lunsod perpektong kwadrado, Haba, l’wang, taas—pareho; Walang kulang, walang labis. Pawang wasto, walang lihis. |
|
4
|
Lansanga’y gintong taganas, Gayang kristal namamalas; Tinukoy dibinong buhay, Kalikasan kanyang taglay. |
|
5
|
Perlas tanang doseng pinto, Tukoy pagtubos ni Kristo; Ma’silang-muli’t ’transporma, Pasok sa saklaw ng Diyos nga. |
|
6
|
Doseng pundasyon ng pader, Pawang mahalagang bato; Dumaan sa init, gipit, Halaga ay napahigit. |
|
7
|
Jaspeng pader malakristal, L’walhati ng Diyos natanaw; Sum’nag mal’walhating ilaw, Bilang jaspe Siya’y lumitaw. |
|
8
|
Pader nakapaghiwalay, Sa di malinis, di banal, Ginto, perlas, batong-hiyas, Taglay ng lunsod na wagas. |
|
9
|
Diyos at Kordero ang Templo! Mukha’y makita ng tao; Parati ang presensya Niya, Sa Kanya’y laging sasamba. |
|
10
|
Sa lunsod ang araw at buwan, Pawang hindi na kailangan; L’walhati ng Diyos ang ilaw, Kordero’y ilawang tanglaw. |
|
11
|
Sa trono ng Kordero’t Diyos, Ilog ng buhay umagos; Magkabilang pampang nito, Puno ng buhay lumago. |
|
12
|
Sinagisag buhay ng Diyos, Umaagos, may panustos; Dala’y awtoridad ng Diyos, Habang sa lunsod umagos. |
|
13
|
Kalikasan ngang dibino, Ang lansangang purong ginto; Ilog ay maiinuman, Bunga’y may kasaganaan. |
|
14
|
Bilang na dose’y gobyerno, At walang-hanggang kumpleto; Diyos at tao naihalo, Produkto ng tres por kwatro. |
|
15
|
Kadiliman, walang puwang, Kamatayan ni sakit man; Lumang bagay lumipas na, Diyos at tao magkasama. |
|
16
|
Lunsod may larawan ng Diyos, Awtoridad Niya’y natalos; Tinutupad ang layon Niya, Mabigyang-kasiyahan Siya. |
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?