Sa sarili palayain

1
Sa sarili palayain,
Sa likas ni Adam din;
Pangino’n itayo ako,
Sa banal na templo Mo.
Iligtas sa kaibhan ko,
Pagkamakaisa ko,
Tanggapin awtoridad Mo,
Tahanan Mo’y itayo.
2
Sa pagdaloy ng buhay Mo,
Lalago’t mababago;
May ko’rdinasyong matamis,
Sa Iyo napapawangis;
Tanganan ang kaayusan,
Tungkulin ay gampanan,
Sa Katawa’y naglilingkod,
Ang nais Mo’y masunod.
3
Sa alam, karanasan ko,
Di dapat magpalalo;
Kundi maging masunurin
Sa Kat’wan ’ko’y ayusin.
Tanganan Ulo nang lubos,
Paglago’y walang paltos;
Kasu-kasuan nagtustos,
Mailapat nang lubos.
4
Nagpasigla ’Spiritu Mo
Sa taong-panloob ko;
Di-masukat Iyong pag-ibig,
Nais ko ring mabatid.
Tamasahin ko Iyong yaman,
Hanggang sa mapuspusan;
Patuloy na gumugulang,
Matayo Iyong Katawan.
5
Sa bahay ng Diyos itayo,
Maging sa Katawan Mo;
Sa sisidlang sama-sama,
L’walhati Mo’y makita.
Nang Iyong Kasi, and lunsod nga,
Mapakita sa lupa;
Maningning patungang-ginto,
Itanyag halaga Mo.