詩歌： Kinabuhi ang Dios nga Amahan

1

Kinabuhi ang Dios nga Amahan,
Cristong niagayng Espiritu,
Kalami ning Personaha, maayo!
Datong kinabuhi nato S’ya.

2

Gipanganak na kita pag-usab
Sa pagdawat Kaniyang buhi.
Gisudlan kita’s laing kinabuhi,
Karon napuno kita Niya.

3

S’yang buhing Espiritu’s sulod ta,
Sa espiritu ngadto’s kalag,
Moagay, magtransporma’s matag bahin,
Sa kinabuhing ipaambit.

4

Karon mobulig gayud ta Niya.
Hunahuna itumong’s Anak.
Magpahilayo’s tanang magpasaag,
Itumong ra N’ya tibu’k kalag.

5

Ginoo, nia Ka’s espiritu.
Apan buhaton pang tuyo Mo;
Kon b’yaan nang hunahunang nagkatag,
’Palgang kinabuhi’g kalinaw.

6

Bihaga tanang hunahuna ko,
Datong magpa’mulos’ Pulong Mo;
Hunahuna magpabilin sa Pulong,
Sangkapan Mo ug balaanon.

7

Padayon nga buhatong pag-apply,
Ning kinabuhing magtagad N’ya.
Daygon S’ya’s paagi’s pagkinabuhi!
Hunahuna itumong Nimo.

Kinabuhi ang Dios nga Amahan