Panukala ng Diyos—kaisa sa tao
1
|
Panukala ng Diyos—kaisa sa tao, Sisidlan ang tao, malamnan ng Diyos; Siya ang buhay upang tao’y mapuno, Tao’y kaisa Niya, ihayag ang Diyos. |
2
|
Ayon sa wangis Niya, tao’y nilikha, Pinaging-dapat ang tao sa plano Niya; Bilang puno ng buhay, tanggapin Siya, Tao’y kapuspusan at asawa Niya. |
3
|
Sa agos ng buhay, tao’y baguhin, Mamahaling materyal, kawangis Niya. Itatayo bilang kasintahan din, At bilang tahanan, matamasa Niya. |
4
|
Bagong Herusalem, bayang marangal, Diyos nilalaman at tao’y kahayagan, Diyos ay nakihalo sa mga banal; Kaisa sa l’walhating walang-hanggan. |
5
|
Diyos ang sentro at hari sa luklukan, Lahat sa buhay Niya’y nagkakaisa; Mamuhay sa ilaw, kal’walhatian, Banal nagkaisa, magkakatugma. |
6
|
Siya ay tinapay at tubig ng buhay, Pinawi ang gutom at uhaw nila. Siya ang templo, doon sila’y namuhay, Laging sumasamba sa presensiya Niya. |
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?