1
Sa kailaliman ng Iyong Ngalan,
Tatahan ako sa kasiyahan;
Gaano man ang tagal ng araw,
O dilim ng gabi; sapat Ikaw.
Tatahan ako sa kasiyahan;
Gaano man ang tagal ng araw,
O dilim ng gabi; sapat Ikaw.
Sa kailaliman ng Iyong Ngalan,
Tatahan ako sa kasiyahan;
Gaano man ang tagal ng araw,
O dilim ng gabi; sapat Ikaw.
Tatahan ako sa kasiyahan;
Gaano man ang tagal ng araw,
O dilim ng gabi; sapat Ikaw.
2
Ang aking Diyos, ang Sapat-sa-lahat,
Sa kulang ko tustos Niya ay sapat;
Mak’pangyar’han Mong kamay gumawa,
Puno ng pag-ibig, mahimala.
Sa kulang ko tustos Niya ay sapat;
Mak’pangyar’han Mong kamay gumawa,
Puno ng pag-ibig, mahimala.
Ang aking Diyos, ang Sapat-sa-lahat,
Sa kulang ko tustos Niya ay sapat;
Mak’pangyar’han Mong kamay gumawa,
Puno ng pag-ibig, mahimala.
Sa kulang ko tustos Niya ay sapat;
Mak’pangyar’han Mong kamay gumawa,
Puno ng pag-ibig, mahimala.
3
Lagi akong titiwala sa Iyo,
Muling hihilig ’ko sa dibdib Mo;
Doon sasambahin Iyong paraan,
Sa pananalig, kapahingahan.
Muling hihilig ’ko sa dibdib Mo;
Doon sasambahin Iyong paraan,
Sa pananalig, kapahingahan.
Lagi akong titiwala sa Iyo,
Muling hihilig ’ko sa dibdib Mo;
Doon sasambahin Iyong paraan,
Sa pananalig, kapahingahan.
Muling hihilig ’ko sa dibdib Mo;
Doon sasambahin Iyong paraan,
Sa pananalig, kapahingahan.
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?