Bago pa nagsimula ang daigdig at panahon
|
1
|
Bago pa nagsimula ang daigdig at panahon, Bugtong na Anak Ka, nasa piling ng Ama noon. Persona Mo’y di nagbago nang ’binigay ng Ama, Kapuspusan ng Ama sa Espiritu’y makita. |
|
2
|
Kamataya’t pagkabuhay, ginawa Kang Panganay, Mga anak—bunga ng pamamahagi ng buhay. Buhay Mo’y nagpalaganap, kami’y mga kapatid, Kami’y Iyong pagpaparami, paglaki’y walang patid. |
|
3
|
Isang butil ng trigo Ka at namatay sa lupa, Kamataya’t pagkabuhay—l’walhati’y ’pinakita; At kami’y Iyong isinilang na maging mga binhi, Naghalo, naging tinapay: Katawang mal’walhati. |
|
4
|
Kami’y Iyong pagpaparami, Katawan, kasintahan, Kahayagan at kapuspusan, lagi Mong tahanan; Iyong paglawak, karugtong, at paglago ng buhay Mo, Paggulang, pag-apaw ng yaman, at kaisahan Mo. |
|
5
|
Pantaong balat nabasag, glorya’t buhay nahayag, Nang Sarili Mong paglakip sa hirang Mo’y dumagdag; Ika’y nasa loob namin, kami’y nasa loob Mo, Mannang kubli’y kinakain, sapit Her’salem bago. |
1
Padre Garcia, Batangas, Philippines
Praise the Lord tayo ang kanyang pagpaparami