Hymn: Panginoon kong sinta

1

Panginoon kong sinta,
Mahal, hirang ng Diyos!
Higit sa Iyong kasama,
Pinahiran ng Diyos.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

2

Higit na marilag Ka
At kaibig-ibig;
Bibig Mo’y mabiyaya,
Puso ko’y umibig.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

3

Mahal Ka sa pagsilang,
Pantas ay nag-alay;
Mahal sa kamatayan,
Pinahirang tunay.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

4

Ulo Mo’y pinahiran,
Kamahal-mahalan;
Paa Mo’y pinahiran,
Mahal Kang lubusan.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

5

Kamatayan Mo’y mira,
Pang-alo sa tao;
Pagkabuhay espesia,
Sa Diyos yaring samyo.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

6

Sa aki’y samyong mira,
Ganda ng alhena,
Puno ng mansanas Ka,
Sagana sa bunga.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

7

Mainam kaysa alak
Ang pagmamahal Mo;
Unggwentong halimuyak,
Taglay ng ngalan Mo.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

8

Di lang ginugunita
Ang Iyong kabutihan,
Bagkus tinatamasa
Ang Iyong katamisan.

Aming hinahangaan
Ang Iyong kabanguhan,
Ang Iyong kahalagahan,
At Iyong katamisan.

Panginoon kong sinta