Panginoon kong sinta
|
1
|
Panginoon kong sinta, Mahal, hirang ng Diyos! Higit sa Iyong kasama, Pinahiran ng Diyos. |
| Aming hinahangaan Ang Iyong kabanguhan, Ang Iyong kahalagahan, At Iyong katamisan. |
|
|
2
|
Higit na marilag Ka At kaibig-ibig; Bibig Mo’y mabiyaya, Puso ko’y umibig. |
|
3
|
Mahal Ka sa pagsilang, Pantas ay nag-alay; Mahal sa kamatayan, Pinahirang tunay. |
|
4
|
Ulo Mo’y pinahiran, Kamahal-mahalan; Paa Mo’y pinahiran, Mahal Kang lubusan. |
|
5
|
Kamatayan Mo’y mira, Pang-alo sa tao; Pagkabuhay espesia, Sa Diyos yaring samyo. |
|
6
|
Sa aki’y samyong mira, Ganda ng alhena, Puno ng mansanas Ka, Sagana sa bunga. |
|
7
|
Mainam kaysa alak Ang pagmamahal Mo; Unggwentong halimuyak, Taglay ng ngalan Mo. |
|
8
|
Di lang ginugunita Ang Iyong kabutihan, Bagkus tinatamasa Ang Iyong katamisan. |