Sa bilad ng araw nangingitim
|
1
|
Sa bilad ng araw nangingitim, Anak ng liwanag marilag din; Hiwaga ng galak, di-mabatid, Mal’walhating Hari ang naghatid. Di-naisip ng tao man, Ni kailanman nahawakan; Sa liwanag nanahanan, Natamo’y kal’walhatian. |
|
2
|
Lahi lamang ni Adam sa tingin, Pilat, anyo’t sakit panlupa rin; Tulad ng natisod na maysala, Panlabas na kailangan di iba. Pamumuhay panlupa rin, Natutulog, kumakain; Subali’t walang halaga, Ang panlupa sa kanila. |
|
3
|
May buhay ng Diyos sa loob nila, Muling ’sinilang ng Salita Niya; Dibinong pag-ibig nagpaalab, Sa anak ng Bagong Herusalem. Banal ng liwanag sila, Papuring awit kinanta; Dakilang Diyos pinagbunyi, Sa kahanga-hangang himig. |
|
4
|
Lakad sa lupa, tahan sa langit, Walang lakas nguni’t namahala; May hirap nga nguni’t may payapa, Dukha man, lahat ay sa kanila. Binagbag hindi napuksa, Nakaugat sa ligaya; Nasa lilim ng kam’tayan, Nguni’t buha’y walang hanggan! |
|
5
|
Kristo buhay nila magpakita, Dala ang pagkahari at glorya; Glorya nilang matagal nang kubli, Mahahayag walang pasubali. Kristo kasamang aakyat, Sa langit magliliwanag; Kubling liwanag sisilay, Bawa’t banal gaya’y araw. |
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?