詩歌： Sa kanhiayng panahon tanaman

1

Sa kanhiayng panahon tanaman,
Sa katapusan kwadradong syudad,
Sentro’s kabuhatan na’s tanaman,
Pagtukod’s Dios sa syudad mosangko.

2

Sa tanama’g syudad nga matahum
Naang kahoy’s kinabuhi’g suba,
Cristo maoy sangkap’s kinabuhi,
Espiritu maoy buhing sapa.

3

Sa tanama’g syudad nga masanag
Dunay tulo ka bililhong butang;
Bulawan, perlas, hamiling bato,
Dagaya alang’s pagtukod sa Dios.

4

Sa tanaman k’ing bililhong butang,
Materyales rang natago’s yuta,
Apan’s syudad tanan natukod na
Sa puy-anang bililhon naghulma.

5

Sa tanaman tawo’s abug gihulma,
Gibuhat sama gyud sa Dios siya;
Kahoy’s kinabuhi na’s gawas n’ya,
Wa pa mahimong kinabuhi n’ya.

6

Sa syudad kahoy mahimayaon
Sulod’s hiniusang “tawo” nagtubo,
Tataw nga kinabuhi n’ya’s Cristo,
Nagsangkap’s kinabuhi sa tawo.

7

Tawo gibuhat alang man sa syudad,
Gianak pag-usab, gitransporma—
Bulawan, perlas, hamiling bato,
Lawas ni Cristo, sama Kaniya.

8

Sulod sa tanaman may asawa,
Alang kang Adam kapikas niya;
Sa ulahi, syudad m’oy asawa,
Kahupnganan ni Cristo, mahal N’ya.

9

Syudad katumanan’s pagtukod’s Dios,
Kahugpongan’s mga gimatarung;
Kini maoy puloy-anan sa Dios,
Hinigugmang asawa ni Cristo.

10

Kinasang-ang pagpadayag sa Dios,
Hiniusa, unibersohanon;
Hingpit nagpadayag’s himaya’s Dios,
Mahimayaong asawang Cristo.

Sa kanhiayng panahon tanaman