Umasam sa lunsod, tolda’y tinirhan
|
1
|
Umasam sa lunsod, tolda’y tinirhan, Lakbay niya ay ’tungong kal’walhatian; Pangako ng Diyos ang kaaliwan niya, Hinangad niya’y ’di makamundong rangya. |
| Lunsod! O kay inam! Diyos sa tao’y tatahang walang hanggan. |
|
|
2
|
Umasam sa lunsod, Diyos ang naghanda, Mansyong makalupa’y walang halaga, Ang Diyos ay nangako na siya’y bibigyan, Dakong makahari sa kaduluhan. |
|
3
|
Umasam sa lunsod; may hinagpis man, Makalupang rangya ay tinanggihan, Umaawit pag lunsod naalala, Mabakong daan di na tatagal pa. |
|
4
|
Umasam sa lunsod, aming hangarin, ’Pagka’t batid na hinanda Mo sa ’min, Bilang bahagi, lunsod na maningning, Hesus kasama, daa’y tatahakin. |