Ating alal’hanin
Ating alal’hanin
|
1
|
Ating alal’hanin, Pangako no’n ni David; “Di ako papanhik Sa bahay ko o silid; Di ipipikit mata ko, Hanggang masumpungan Ang dakong tahanan ng Diyos, Kanyang pahingahan.” |
|
2
|
Tayo’y naging bulag, Sa mahabang panahon; Kalagan Pangino’n, Puso sa Iyo’y ituon. Aakyat sa kabundukan, Materyal kukunin; Itatayo bahay ng Diyos, Huwag nang antalahin! |
|
3
|
Pangino’n, magbangon Ng lahing handang-handa; Tulad ni David no’n, Nagbigay ng lahat niya. Upang itayong tahanan, Katulad ng Iyong nasa; Aming asam, maitayo Kaming sama-sama. |
|
4
|
Bigyang kabigatan Ang mga tinawag Mo; Pagnasang matindi, Iyong tahanan itayo. Daig ang pinto ng Hades, Ekklesiang nai-tayo! Nais naming bumalik Ka, Kami’y itayo Mo! |
| (Ulitin ang huling apat na linya) | |
Delete Comment
Are you sure you want to delete this comment?