诗歌： Nang nasa likas na tao

1

Nang nasa likas na tao,
Dama ko'y malakas ako;
Sarili di nakilala
Na mahina!

2

Sa sanlibutan namuhay,
Akala'y lahat nataglay;
Nagmalaki sa sarili,
Nagpursigi.

3

Nang sa dilim nananahan,
Hindi batid kababawan,
Abala'y walang hangganan,
Kayabangan.

4

Nang dumulog sa Iyong harap,
Liwanag sa 'kin suminag;
Di nakita noon, sadya
Nahantad na.

5

Nanliliit sa Iyong harap,
Sariling lakas lumipas,
Kapalaluan humina,
Naging aba!

6

Kabulaga't kamangmangan
Ang aking kapalaluan;
Pinatigas kalul'wa ko,
Mula puso!

7

Maipagmalaki'y wala,
Pag-asa't sandigan wala;
Magsisi, nakakahiya,
Magdasal pa?

8

Dugo naghugas sa sala,
Ang buhay Mo nagpalaya.
Marungis akong talaga,
Nakakah'ya!

9

Lahat ng palalo'y mangmang,
Di batid katotohanan;
Puso'y siya sa sarili.
Nasa dilim!

10

Tumahimik ako'y mali,
Kumilos man, ako'y mali;
Mahina na't pawang bigo,
Ganyan ako!

11

Manalangin, mananalig,
Sa Iyo lang ako'y sasandig;
Puso mapabago nawa,
Mahabag Ka!

Nang nasa likas na tao